Raste samoniklo u listopadnim šumama do 1500 m nadmorske visine. Višegodišnja zeljasta biljka, korijen je cilindričnog oblika, dužine i do 60 cm, bijelo žućkaste boje praćeno neprijatnim ukusom. Stabljka razgranata, visine do 2 m. Lišće izduženo, jajasto, tamno zelene boje. Cvjetovi su krunastog oblika tamno ljubičaste boje, cvjeta od juna do mrazeva. Plod je bobica veličine višnje, crne boje u kojoj se nalaze mnogobrojne sjemenke. Nakiselog ukusa i čest je uzrok trovanja kod djece i čobana. Alkaloide sadrži list i korijen do 1,3 %, prilikom farmaceutske obrade sadržaj alkaloida se smanjuje do 0,4 %, prema zahtjevima farmakopeje. Estrakti, tinkture, sirupi od velebilja se koriste za grčeve kod organa za varenje, za umirenje kašlja, bronhijalne astme, za širenje zjenica. Najčeće se koristi kao spazmolitik i parasimpatolik za umirenje stomačno crijevnih bolova. Ulazi i u sastav preparata za liječenje morske bolesti. Sprečava trovanje izazvano muskarinom iz gljiva muhara. Smanjuje lučenje pljuvačnih, znojnih žlijezda kao i želučanog soka. Biljni estrakti imaju snažna halucinogena djelovanja i dovode do promjena u ponašanju ( želja za plesom, mahnitost, pretjerano smijanje, priviđenja, odsustvo realnosti). S korištenjem veoma oprezno, jer su doze iznad 0,5 mg veoma otrovne. Lišće se može nekoliko puta brati u toku vegetacije, do septembra, korijen se vadi u oktobru, tad sadrži najviše alkaloida koji su akumulirani u korijenu. Suše se na temperaturi do 40 C. Droga je hartijaste konzistenije, lako se lomi i praši zbog velike količine skroba. Miris slabo opojan, ukus gorak i ljut.
